Bekijk
onze
PDS video’s!

PDS video's

Elk video duurt maximaal 1,5 minuut.

Bekijken

Facebook

Comments Box SVG iconsUsed for the like, share, comment, and reaction icons
2 dagen geleden
Exelix

Lijd je je leven of leid je je leven?

#pakregie
#persoonljikeontwikkeling
#Exelix
... Lees meerToon minder

Lijd je je leven of leid je je leven?

#pakregie 
#persoonljikeontwikkeling 
#Exelix
2 dagen geleden
Exelix

U heeft een dienstbaar leven geleid, volgens uw dochter.

'Dat is vanzelf gegaan. Als kind was ik al jong gewend mijn ouders te helpen want je zag dat ze altijd druk waren. Mijn moeder hielp ik in het huishouden en mijn vader op het bedrijf. Ik had drie broers en twee zussen. Ik moest altijd alle bedden opmaken. Mijn drie broers mochten doorleren na de lagere school, ik niet. Ik ging als dienstmeisje werken bij een gezin met een zieke moeder: bedden opmaken, stoffen, kleden uitkloppen, alles met de hand.'

Welke keuzes zou u hebben gemaakt als u nu jong zou zijn geweest?
'Dan had ik willen leren voor maatschappelijk werker of verpleegkundige en was ik een baan gaan zoeken in de zorg. Ook na mijn huwelijk heb ik altijd hard gewerkt. Ik ben er nooit voor betaald, maar ik heb het met plezier gedaan. Mijn man was dertig jaar lang koster van een gereformeerde kerk in Bussum. Vaak kwamen leden van de kerk bij mij langs om te praten, ook jongeren die hun verhaal kwijt wilden over hun situatie thuis of het geloof. Ik kon altijd goed zwijgen, nooit vertelde ik iets door. Dat had ik geleerd in de oorlog.'

Wat is de grootste tegenslag die u heeft gekend?
'Dat Wim en ik maar één kind hebben gekregen was het allerergste. Door het werk als koster, hadden we gelukkig veel kinderen van de kerk om ons heen.'

Haar dochter Suze, aanwezig bij het interview, zegt: 'Je had veel surrogaatkinderen. Dat kwam omdat je een luisterend oor voor ze had. Ze kwamen vaak logeren. Je was er altijd voor de ander. Jullie leven draaide om de kerk.'

Kijkt u nooit televisie?
'Jawel, ik kijk naar het Journaal. Maar steeds vaker ben ik in staat het halverwege uit te zetten, als ik zie hoe respectloos sommige politici over anderen praten. Daar word ik niet goed van. Waardeloos is het. Er is geen eerbied meer voor een ander en zijn mening. Ik begrijp niet waarom het er zo hard aan toegaat. Ik zeg niet dat we vroeger alles beter deden, maar we hadden wel respect voor elkaar.'

Uit de prachtige serie 100-jarigen van de Volkskrant.

#sterkevrouwen
#persoonlijkeontwikkeling
#Exelix
... Lees meerToon minder

U heeft een dienstbaar leven geleid, volgens uw dochter.

Dat is vanzelf gegaan. Als kind was ik al jong gewend mijn ouders te helpen want je zag dat ze altijd druk waren. Mijn moeder hielp ik in het huishouden en mijn vader op het bedrijf. Ik had drie broers en twee zussen. Ik moest altijd alle bedden opmaken. Mijn drie broers mochten doorleren na de lagere school, ik niet. Ik ging als dienstmeisje werken bij een gezin met een zieke moeder: bedden opmaken, stoffen, kleden uitkloppen, alles met de hand.

Welke keuzes zou u hebben gemaakt als u nu jong zou zijn geweest?
Dan had ik willen leren voor maatschappelijk werker of verpleegkundige en was ik een baan gaan zoeken in de zorg. Ook na mijn huwelijk heb ik altijd hard gewerkt. Ik ben er nooit voor betaald, maar ik heb het met plezier gedaan. Mijn man was dertig jaar lang koster van een gereformeerde kerk in Bussum. Vaak kwamen leden van de kerk bij mij langs om te praten, ook jongeren die hun verhaal kwijt wilden over hun situatie thuis of het geloof. Ik kon altijd goed zwijgen, nooit vertelde ik iets door. Dat had ik geleerd in de oorlog.

Wat is de grootste tegenslag die u heeft gekend?
Dat Wim en ik maar één kind hebben gekregen was het allerergste. Door het werk als koster, hadden we gelukkig veel kinderen van de kerk om ons heen.

Haar dochter Suze, aanwezig bij het interview, zegt: Je had veel surrogaatkinderen. Dat kwam omdat je een luisterend oor voor ze had. Ze kwamen vaak logeren. Je was er altijd voor de ander. Jullie leven draaide om de kerk.

Kijkt u nooit televisie?
Jawel, ik kijk naar het Journaal. Maar steeds vaker ben ik in staat het halverwege uit te zetten, als ik zie hoe respectloos sommige politici over anderen praten. Daar word ik niet goed van. Waardeloos is het. Er is geen eerbied meer voor een ander en zijn mening. Ik begrijp niet waarom het er zo hard aan toegaat. Ik zeg niet dat we vroeger alles beter deden, maar we hadden wel respect voor elkaar.

Uit de prachtige serie 100-jarigen van de Volkskrant. 

#sterkevrouwen
#persoonlijkeontwikkeling 
#Exelix
1 week geleden
Exelix

Je kunt veel meer aan dan je denkt.
#power
#persoonlijkeontwikkeling
#Exelix
... Lees meerToon minder

Je kunt veel meer aan dan je denkt.
#power 
#persoonlijkeontwikkeling 
#Exelix

Geef een reactie op Facebook

En zo is het!

Zaterdagavond geweldige avond gehad! Ex ging trouwen en ik mocht zijn getuige zijn! Emoties.... Gistermiddag zoon (15) op Schiphol afgeleverd, die is met school naar Lissabon. Weer emoties.... Ik wil wegrijden van Schiphol, stond er opeens een paaltje. Toenk! Zo er tegenaan. Toen waren er even een beetje veel emoties.... Gelukkig heeft Floris brede schouders om op uit te huilen! Al met al een fijn weekend gehad en ik ben sterker dan ik denk, maar niet altijd. 😉

1 week geleden
Exelix

Jack Courant is 100 jaar. Hoe kijkt deze oudste huisarts van Nederland, die op zijn 18de een levensbepalend besluit nam, terug op de eeuw die achter hem ligt?

Hoe waren die dagen na de bevrijding?
'Geweldig, ik voelde mij eindelijk weer vrij en ontspannen. Het gevaar was geweken. Ik had bijna drie jaar ondergedoken gezeten. Ik ging terug naar Amsterdam en kon terecht bij een Joodse arts die de oorlog ook had overleefd, met zijn gezin. Later zou ik met een van zijn dochters trouwen.'

Wat is het beste besluit dat u ooit heeft genomen?
'Nadat ik in juli 1942 een oproep had gekregen voor een werkkamp in Polen, besloot ik meteen: ik ga niet. 'Ik laat mij niet als een mak schaap afmaken', zei ik tegen mijn ouders, pakte mijn koffer, rukte de ster van mijn jas en vertrok. Ik was 18 jaar en had de moed.'

Is het mogelijk alle oorlogsleed dat u en uw familie is aangedaan te verwerken?
'Dat kan ik niet zeggen. De laatste jaren ben ik vooral bezig met mijn broertje. Ik moet vaak denken aan de manier waarop hij godverdomme is afgeslacht tijdens de dodenmars - dat is niet te verwerken. Moet je je voorstellen hoe hij nauwelijks gekleed, in de bittere kou moest lopen, onder begeleiding van die schoften en werd neergeknald toen hij niet meer kon. Dat maakt mij woedend en verdrietig. Niet dat ik er elke dag mee bezig ben, ik kan ook heel vrolijk zijn. Je kunt er wanhopig van worden en toch verdergaan met je leven. Ik kan genieten van mijn kopje koffie en van al het heerlijks dat ik beleef: muziek, uitgaan. Al met al is het mooi om te leven.'

Volgt u het nieuws over het geweld in Israël en Gaza?
'Ja, en ik vind het menselijke leed dat wordt aangericht natuurlijk vreselijk. Geweld zal dit conflict niet oplossen. Het ziet er heel erg somber uit. Ik heb verdriet van de moordlust, de angst en de verwaarlozing. Ik heb alleen vertrouwen in de goedheid van de mens in een-op-een contact, zodra de groep groter wordt, kan het misgaan. Op kleine schaal is de mens een prachtig iets en kan het veel voor een ander doen. Dat heb ik zelf mogen ondervinden.'

Uit de prachtige serie 100-jarigen van de Volkskrant.

#levenslust
#degoedheidvandemens
#persoonlijkeontwikkeling
#Exelix
... Lees meerToon minder

Jack Courant is 100 jaar. Hoe kijkt deze oudste huisarts van Nederland, die op zijn 18de een levensbepalend besluit nam, terug op de eeuw die achter hem ligt?

Hoe waren die dagen na de bevrijding?
Geweldig, ik voelde mij eindelijk weer vrij en ontspannen. Het gevaar was geweken. Ik had bijna drie jaar ondergedoken gezeten. Ik ging terug naar Amsterdam en kon terecht bij een Joodse arts die de oorlog ook had overleefd, met zijn gezin. Later zou ik met een van zijn dochters trouwen.

Wat is het beste besluit dat u ooit heeft genomen?
Nadat ik in juli 1942 een oproep had gekregen voor een werkkamp in Polen, besloot ik meteen: ik ga niet. Ik laat mij niet als een mak schaap afmaken, zei ik tegen mijn ouders, pakte mijn koffer, rukte de ster van mijn jas en vertrok. Ik was 18 jaar en had de moed.

Is het mogelijk alle oorlogsleed dat u en uw familie is aangedaan te verwerken?
Dat kan ik niet zeggen. De laatste jaren ben ik vooral bezig met mijn broertje. Ik moet vaak denken aan de manier waarop hij godverdomme is afgeslacht tijdens de dodenmars - dat is niet te verwerken. Moet je je voorstellen hoe hij nauwelijks gekleed, in de bittere kou moest lopen, onder begeleiding van die schoften en werd neergeknald toen hij niet meer kon. Dat maakt mij woedend en verdrietig. Niet dat ik er elke dag mee bezig ben, ik kan ook heel vrolijk zijn. Je kunt er wanhopig van worden en toch verdergaan met je leven. Ik kan genieten van mijn kopje koffie en van al het heerlijks dat ik beleef: muziek, uitgaan. Al met al is het mooi om te leven.

Volgt u het nieuws over het geweld in Israël en Gaza?
Ja, en ik vind het menselijke leed dat wordt aangericht natuurlijk vreselijk. Geweld zal dit conflict niet oplossen. Het ziet er heel erg somber uit. Ik heb verdriet van de moordlust, de angst en de verwaarlozing. Ik heb alleen vertrouwen in de goedheid van de mens in een-op-een contact, zodra de groep groter wordt, kan het misgaan. Op kleine schaal is de mens een prachtig iets en kan het veel voor een ander doen. Dat heb ik zelf mogen ondervinden.

Uit de prachtige serie 100-jarigen van de Volkskrant. 

#levenslust
#degoedheidvandemens
#persoonlijkeontwikkeling 
#Exelix
2 weken geleden
Exelix

Vroeger kon je tenminste nog gewoon 'belletje trekken', maar met al die moderne verschijnselen van tegenwoordig... #buurjongetje #gesnapt ... Lees meerToon minder

Laad meer

Personal Development Seminar

PDS

Een no-nonsense training van vier dagen waarmee je inzicht krijgt in jezelf. Ontdek wat je drijft en blokkeert!

Ik wil meer weten!

Vul het
levenswiel
in!

Het levenswiel

De zelftest waarmee je ziet hoe je ervoor staat.

Doe de test!

Exelix

Exelix verzorgt trainingen over persoonlijke ontwikkeling, zoals het Personal Development Seminar en Kapitein op mijn schip. Daarnaast bieden we o.a. ondersteuning bij veranderingsprocessen. Meer over ons.